IDA don't cry me love

Hoe het begon. Aan het begin van de 20ste eeuw zette Ida Rubinstein, de legendarische danseres van Les Ballets russes en de muze van Serge Diaghilev, Parijs in rep en roer. Dat deed ze met haar charisma, haar schoonheid en haar ijzersterke persoonlijkheid. Op het podium pelde de danseres haar kostuum laag na laag af, tot ze naakt was: ze was op slag beroemd. Door die provocerende en bevrijdende daad verwierf Ida Rubinstein een plaats in de geschiedenis van de dans, de performancekunst en het feminisme. Een eeuw later heeft Lara Barsacq samen met twee andere danseressen een afspraak met de muze die ook voor haar een inspiratiebron is.

Op het podium huldigen en bezingen de drie artiestes herinneringen aan de glorietijd van Ida en ook haar afwezigheid. Op haar hoogsteigen manier combineert ze historische feiten en trivialiteiten, grootsheid en absurditeit, persoonlijke herinneringen en archiefkennis, en zo creëert Lara Barsacq een ode aan de vrijheid en aan iconische figuren die anderen energie geven en aanzetten tot durf. Een eerbetoon aan poëzie en dans als manieren om jezelf te uiten.